Güven Gürbüz Yazdı : ANLADIK DOST KALDIK

Güven Gürbüz Yazdı :

ANLADIK DOST KALDIK

Tek başımıza kaldığımızda anladık, dostlarımızın aslında tatilde kaldıklarına.
Bir yaz rüzgarıydı esti geçti.
En son kalkarken vapur limandan, el salladık.
Ömrümüzün sadece bir ilkbaharı, bir de yazı vardı.
Kim derdi ki ; Sonbaharı haltedecek kara kış, gazellerinde üstünü örtecek.

Derin bir iç çektiğimizde anladık.
Dostlarımızın hikaye kitabımızın renkli kahramanları olduklarına.
Kimin, neyi, nasıl, yazdığına göre şekillendirdik.
Hayal dünyamıza nasıl da sığdırdık?
Ömrümüzün sadece anları vardı.
Kim derdi ki: Açılınca gözler, hikayeler de, masallar da bitecekler.

Güngeldi. Düşündük. Aslında hiç anlayamazdık.
Anladıklarımız anlamak istediklerimizdi. Keşke dedik yine.
Anlamak istemediklerimizi de anlasaydık.
Dostlarımız ayrı, ayrı, dünyalardandı.
Ömrümüzün her mevsiminde varlardı.
Kim bilirdi ki: Ortalık çokta aydınlık değildi.
Mevsimlerin aslında çokta önemi yoktu.
Göremediklerimiz gecemizde. Duyamadıklarımız gündüzümüz de kaldı.
Ömrümüz den, İki yarım dan bir bütün çıkarmaktı.

Uzun lafın kısası, anlamak bize münhasır.
Ömrümüz sınırlarımız. Mevsimler duraklarımız.
Biz ve yaşam. Bir kısadan bir uzun çıkarmak gibi.
Anlayarak, kavrayarak, yaşamak. Dostlarımızı anlamak.
Kitabın sayfalarını bitirmeden, tekrar başa dönüp, tekrar yapmak.
Zamanı geri getiremesekte aslında, okumadan geçtiğimiz sayfalarında, var olduğunu görmek.
En güzel dostluklar anlamakla başlar.
Bizleri zorluyan ihmalkarlıklar. Onlar da olmasalar.
Bir başka yaşanırdı ömürde kalan boşluklar.
Bir daha yeri dolmasalarda, içimizde kalan kabarcıklar.
Bir balon gibi arada bir patlayacaklar.

GÜVEN GÜRBÜZ
05 MAYIS 2025
Şebinkarahisar - Ankara